ماه رمضان ۲ سال قبل بود که بلطف خداوند با روشهای نوین درمانی آشنا شدم مثل آدمای حریص و تشنه که بعد از مدتها راه پیمایی در صحرایی خشک به آب میرسند مراجع این شیوه قدرتمند را پیدا کرده بودم و از افطار تا سحر مشغول مطالعه متنهای سنگین و پر از اصطلاحات مختلف روانشناسی، پزشکی و اجتماعی اونها بودم! گاهی ترجمه و درک هر کدام از جملات مستلزم مدتها اندیشه بود…نمیدونم زمان چطور میگذشت اما آن ماه رمضان یکی از پر برکت ترین ماه های عمرم بود و تقریبا در پایان این ماه پر فیض مهم ترین کار من هم به پایان رسید. حاصل آن ماه درک و ایجاد توانایی بسیار مدرن و عجیبی بود که هنوز هم برای خودم ناشناخته است! محصول این رمضان پربرکت در ماههای بعد، درمان دردهای بسیاری از هم وطنانم بود که از همه جا ناامید بودند کسانی که حتی ادامه حیات را برای خودشان ناممکن می‌دیدند. کودکانی که از مشکلاتی نامعلوم رنج میبردند و بزرگانی که طب کلاسیک برایشان راه‌حلی نمی شناخت. بیماران روانی که بعضا بدنبال راهی برای خودکشی بودند و البته در این میان کسانی که بخاطر لبریز شدن ظرف تحملشان از خدا و عبادت رویگردان بودند. نمیدانم در این شب بی قدر، چگونه سر به سجده شکر گزارم؟ خدای من تا چه حد، ناسپاسی مرا خواهد بخشید؟ آیا رواست که بندگانش اینگونه محبت و رحمتش را بخاطر غرق شدن در خودخواهی ها فراموش کنند؟ روزی که همه درها بنظر بسته می آیند بناگاه خداوند در زمانی که هرگز فکرش را نمیکنی راهی بسویت می گشاید. بارها گفته ام خداوند جبار است و من معنی دیگری جز “بسیار جبران کننده” نمیشناسم. اگر بتوان قریب ۲۰۰ بیمار بدحال و صعب العلاج با تنوع بسیار را، تنها بکمک همین شیوه درمان کرد پس معنی “بسیار جبران کننده” بهیچ وجه اغراق نیست. سبحان رب العرش العظیم.
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا سَتَّارُ یَا غَفَّارُ یَا قَهَّارُ یَا “جَبَّارُ” یَا صَبَّارُ یَا بَارُّ یَا مُخْتَارُ یَا فَتَّاحُ یَا نَفَّاحُ یَا مُرْتَاحُ
