دسته بندی-روانشناسی

دریافت آموزه های غلط در زمان کودکی- ابراز نگرانی ها بصورتی افراطی و انتشار پیامهای منفی از هر سو خصوصا خانواده و نزدیکان- تلقین و تکرار، تفکر منفی ما را شکل میدهند یا تقویت میکنند و کم کم در ضمیر ناخوداگاه ما تبدیل به یک اصل میشوند این اصل توسط ضمیر ناخوداگاه که ابدا تحلیل گر نیست و هرچیز تکراری را میپذیرد به یک باور قلبی بدل میشود و ارتعاشات ما را ایجاد میکند.

این ارتعاشات در هستی به دنبال رویدادهای «هم فرکانس» خود میگردند آنها را بر اساس قوانین فیزیک جذب میکنند و ناگهان ما هستیم و یک دنیا درد و اندوه!

در این میان تحریکات شیطانی و مخرب نیز به آن اضافه میشود و چنانچه مقاومت نکنیم همه چیز را یکباره خواهیم باخت! بهمین سادگی…

گاه یک ناهمراستایی بین خوداگاه و ناخوداگاه شما ایجاد میشود شما خوداگاهانه رویداد مثبت را میخواهید و ضمیر ناخوداگاه آنرا نمیخواهد و گاهی هردو در یک راستایید و بدبختی را آرزو میکنید که این بدترین شکل آن است.

اگر شخص نتواند خود را از بند این باورها برهاند ناگزیر باید ریشه های آنها کشف و سپس خنثی شود.

مثالی بزنم؛

شخصی که در زمان کودکی، مورد توجه والدینش نبود، تنها زمانی محبت آنها را دریافت میکرد که بیمار میشد و مثلا تب میکرد. این موضوع آنقدر تکرار شد تا اینکه این شخص برای جذب محبت و توجه دیگران آموخت که باید بیمار باشد. ذهن ناخوداگاه چنین شخصی اگر این باور غلط را رها نکند، این فرد تا ابد بیمار است.

دقت کنید عامل اصلی: نبود توجه از سوی والدین!

ریشه های بیماری، بسیاری وقتها هیچ ارتباطی با ظواهر بیماری ندارد. مثلا شخصی دچار درد در قفسه سینه است و ما بدنبال تنگی عروق و انواع اسکن و غیره، تصور میکنیم که علت این درد مثلا گرفتگی یک رگ در فلان قسمت است، درحالیکه این علت ثانوی یا حتی ثلاثی است و دلیل اصلی آن دیوار قلبی است که علت ایجاد آن یک آسیب شدید روحی مثلا در ۲۰ سال قبل است.

در درمانهای انرژیک، ریشه بیماری های ما معمولا اینگونه ارزیابی و کشف میشوند نه بصورت فیزیکی و ظاهری. در این روش ها آنقدر باید پرسش “چرا” را مطرح کرد تا به ریشه دست یافت وگرنه همه چیز در حد یک مسکن خواهد بود نه درمان.

این روزها موضوع خودکشی و بازی مخرب نهنگ آبی که توسط یک دانشجوی روانشناسی اخراجی روسی ساخته شده و چگونگی تاثیر آن روی افراد- نقل مجالس شده.

شاید شما هم بخواهید بدانید که چه میشود که ظرف کمتر از ۵۰ روز بتوان جوانی را به سمت خودکشی سوق داد؟

بزودی….

همراهم باشید.

در مورد جذب و قوانین آن و هم فرکانسی با هر رویدادی مطلب زیاد است و قطعا شما هم خوانده اید.

مستند معروف راز (The Secret) را دیده اید و بعضا گفته اید پس چرا این قانون برای من کار نمیکند!؟

اگر به گذشته خود سری بزنید و امروز خود را تحلیل کنید خواهید دید که باورها و رویاهای شما دقیقا همینی است که هستید!

قریب ۲۲ سال پیش برای انرژی درمانی نزد دکتری رفتم هدفم درمان بود اما بیش از درمان، بسیار کنجکاو بودم که بدانم قرار است چه درمانی را روی من انجام دهد و من چه حسی خواهم داشت؟

بعد از آن رویداد همیشه به این فکر میکردم که باید من هم روشهایی غیر از طب کلاسیک را بیاموزم تا بکمک آن بتوانم غول بیماری ها را به زانو در آورم و به دیگران کمک کنم…

این فکر آنقدر در من قوی بود تا اینکه حدود ۱۰ سال قبل، زمانی که طب سنتی بسیار مهجور بود و کمتر کسی به آن معتقد بود و منابع اطلاعاتی آنهم بسیار محدود بود با این روش فوق العاده آشنا شدم و پس از گذشت ۸ سال، بطور معجزه آسایی با روش های انرژیک آشنا شدم آنهم در حالیکه منابع اطلاعاتی آن بسیار اندک و البته بسیار گران قیمت بود…

این باور و ایمان من به اینکه باید روشی را یاد بگیرم امروز مرا به این شرایط رساند…

اما همه این قصه ها بطور معکوس نیز مصداق دارد اگر به بدبختی و بیماری و درد فکر کنیم هم به آن خواهیم رسید!

متاسفانه قانون- قانون است! مثل معروف هرچه سنگه مال پای لنگه اشاره ای به همین جذب منفی دارد!

اما براستی چه میشود که ما جاذب غم و اندوه و اتفاقات بد میشویم؟

ادامه دارد همراهم باشید…

شما چندمین نفری هستید که تصور میکند وقتی حال خوبی را تجربه کرد حتما بزودی یک اتفاق بد را هم تجربه میکند تا مبادا لذتی از زندگی برده باشد!؟

شما هم معتقدید که شادی حقتان نیست؟

غم و اندوه را بهتر استقبال میکنید؟

یا اینکه غم و اندوه بدون اجازه حق ورود به زندگی تان را دارند اما خوشی و شادی باید سالها پشت در بایستند و منتظر مجوزی باشند که شاید تا پایان عمر دریافت نکنند!؟

این بار مقصر کیست؟ سرنوشت؟ خودمان؟ دیگران؟

آیا می توان این تفکر را اصلاح کرد یا اینکه سرنوشت تغییر ناپذیر است؟

کمی بیندیشید تا برگردم!

همراهم باشید…

وظیفه ما در قبال فرزندانمان بسیار خطیر است.خودرا مسلح به آگاهی کنیم و به آنان نیزآگاهی دهیم.

زور/تهدید/بی منطقی کمترین اثر مثبتی ندارد…

من همیشه درگیر دو دسته از بیماران بودم:

گروهی که پس از درمان با تمام وجود قدردانی میکنند و گزارش حال میدهند و تا حد امکان حقوق لازمه را پرداخت میکنند

این عده چنان رضایتی را در دل درمانگر ایجاد میکنند که گویی خانه ای در قلب وی میخرند و تا ابد ساکن آن میشوند!

و اما گروه دوم که سعی دارند همه چیز را انکار کنند یا اساسا علاقه زیادی به پرداخت حقوق معوقه ندارند. از هر کار رایگانی استقبال میکنند و گویی همه را وام دار خویش میدانند!

خود را به هیچکس متعهد نمی بینند و از این کار لذت میبرند.

جالب است بدانید که گروه اول بسرعت درمان میشوند و گروه دوم هم درمان گر و هم خود را آزار میدهند و معمولا درمان خوبی را نمیگیرند.

براستی که شکرگزاری در هر حال چقدر بر حال انسان اثر دارد.

قدر شناسی و شاکر بودن علاوه بر اینکه قدرت بسیاری را در جهان هستی ایجاد میکند، حس رضایت قلبی درمانگر را نیز بر می انگیزد و بیمار، درمانی با دو موتور انرژیک فوق قدرتمند را دریافت میکند.

حس رضایت و لذتی که درمانگر از حال خوب بیمارش دریافت میکند تقریبا با هیچ حس خوبی در عالم قابل قیاس نیست.

همراهم باشید.

هرگز بخاطر نگرانی هاتان، فرزندان خود را ناتوان فرض نکنید. تکرار نگرانی های شما اعتماد به نفس او را خواهد کشت و بذر ترس و بدبینی را در سرزمین پاک قلبش خواهد کاشت و خطر پذیری وی را نابود خواهد کرد…

هروقت دیدی دردی داری که درمان نمیشود و مقاومت میکند

یقین کن که این درد برای تو خیری است

گاه این درد ترمزی است،

که اگر بریده شود به ته دره سقوط میکنی

سعی کن در درونت این دره را شناسایی کنی و پیش از انکه ترمز بریده شود

از مسیر دره فاصله بگیری

هرگاه خداوند این بصیرت تو را دید

ترمز بسادگی یک نفس کشیدن از سر راهت برداشته خواهد شد.

خدایت برای تو همیشه نیکی و سلامتی میخواهد!