این روزها باز خبرهای ناراحت کننده موج دوم کرونا همه را نگران کرده سوال: آیا پس از رفتن این مهمان ناخوانده، تضمینی برای نیامدن مهمان دیگری هست؟ تا کی باید بشنویم و بخوانیم و ببینیم و بترسیم؟
واقعا عمر کوتاه انسان ارزش اینهمه ترس و نگرانی را دارد؟
تا کی باید صبر کنیم تا باز تجار محترم دارو، یک دارو یا واکسن که خودش علاوه بر هزینه های سریالی اش، یک دنیا عوارض و ابتلای دیگر هدیه جان میکند سر از کارخانه جات تولید دارو درآورد و انسانهای مستاصل و ترسیده از جان، را شکار کند؟
دقت کنید: متوسط مرگ و میر در دنیا حدود ۵٪ است یعنی ۹۵٪ میتوانند از مرگ برهند اما آیا میدانیم که ما جزو آن ۵٪ هستیم یا ۹۵٪؟
بدیهی است پنهان شدن، راه علاج نیست بلکه قوی شدن بهترین و عاقلانه ترین شیوه پیشگیری است. در پست بعدی که بزودی منتشر میشود شما را با شیوه بسیار مدرن بادی کد که چگونه قادر است سیستم ایمنی هر فردی را به حداکثر قدرتش برساند، آشنا میکنم. اگر سربازان مدافع بدن ما سرحال و پرقدرت باشند دیگر تفاوتی ندارد که کرونا باشد یا سارس یا ابولا یا هر بیماری ویروسی/ باکتریایی دیگر. سالم و شاد باشید در پناه خداوند.
